Haarlem, laat je jongste bouwwerken toch niet zomaar slopen. Oproep tot erkening Post 65-architectuur

In dit artikel:

Ongeveer een kwart van het gebouwde bezit in Haarlem dateert van na 1965: woonhuizen, flatgebouwen, kantoren, scholen en andere voorzieningen. Veel van die relatief jonge projecten zijn van bekende architecten, maar hun waarde voor de stad wordt zelden expliciet gewogen. Daardoor verdwijnen of worden deze bouwwerken in hoog tempo gesloopt of onherkenbaar aangepast.

Een concreet voorbeeld is het Belastingkantoor in Schalkwijk (1972) van Oyevaar, Stolle en Van Gool. Hoewel een gemeentelijke inventarisatie van naoorlogs erfgoed vijf jaar geleden het pand nog kwalificeerde als van hoge cultuurhistorische en architectuurhistorische waarde en van stedenbouwkundig belang, wordt het nu stukje bij beetje afgebroken om plaats te maken voor nieuwbouw. Daarmee illustreert het dossier hoe erkenning op papier niet automatisch bescherming oplevert.

De kern van de oproep in het artikel is dat ‘post-65’-architectuur expliciet erkend en serieus meegewogen moet worden in ruimtelijk- en erfgoedbeleid. Nu ligt de focus bij veel beleid en publiekswaardering nog op oudere monumenten; dat maakt jonge modernistische en naoorlogse gebouwen kwetsbaar voor functieverandering of sloop zodra economische belangen of nieuwbouwplannen domineren.

Praktisch gaat het om maatregelen als snellere inventarisatie, formele beschermingsinstrumenten, beleid dat herbestemming stimuleert en bestuurlijke afwegingen die ook esthetische en stedenbouwkundige waarden van jongere periodes tellen. Erkenning kan helpen balans te brengen tussen vernieuwen en behoud, en voorkomen dat architectonisch interessante maar relatief jonge delen van de stadsidentiteit verloren gaan.

Kortom: Haarlem staat voor de keuze om zijn naoorlogse en post-1965-architectuur voortaan actief te waarderen en beschermen, zodat niet alleen oudere monumenten, maar ook belangrijke recente bouwkunst onderdeel blijft van het stedelijke erfgoed.