Ouderenzorg steeds zwaarder: te weinig personeel voor steeds complexere zorg. 'Ik hing twee uur boven een po-stoel te wachten'

In dit artikel:

Bewoners, medewerkers en vrijwilligers in woonzorgcentra merken dat de combinatie van zwaardere zorgvragen en te weinig personeel steeds meer knelt. Dat blijkt uit de ervaringen van Rob en Ageeth de Bot in de huizen Lommerlust en Huis ter Wijck: miscommunicatie, lange wachttijden voor hulp en pijnlijke fouten zijn geen uitzondering meer. Op woensdagochtend 8 oktober 2025 lag bewoner Rob de Bot (69) in Lommerlust te wachten om met een tillift van bed naar rolstoel te worden geholpen; Rob heeft sinds 2014 multiple sclerose en is flink verminderd mobiel, waardoor zulke transfers onmisbaar zijn.

De casus illustreert hoe basiszorgmomenten — verplaatsen, wassen, toiletgang — onder druk komen te staan als er te weinig gekwalificeerde handen zijn. Personeel krijgt te maken met complexere hulpvragen dan vroeger, maar de bezetting en de middelen groeien daar niet in mee. Vrijwilligers en naasten proberen gaten op te vangen, wat de zorg onbedoeld fragieler en minder professioneel maakt.

De beschrijving in het artikel toont niet alleen individuele tekortkomingen, maar een sector die kraakt door een gedwongen transitie: vergrijzing en zwaardere zorgbehoeften vragen om meer personeel, betere opleiding en andere organisatievormen. De gevolgen zijn concreet: langere wachttijden, risico op onveilige situaties en verlies van waardigheid voor bewoners, en grotere werkdruk en frustratie bij medewerkers. Om deze trend te keren zijn structurele investeringen, personeelsbeleid en organisatorische aanpassingen nodig zodat de ouderenzorg weer aansluit op de complexiteit van de actuele zorgvraag.