Wijk aan Zee, Moerdijk 2? 'Tata gaat eerder weg dan dit dorp'

In dit artikel:

Wijk aan Zee staat opnieuw met één been in de discussie over ruimte voor industrie: bewoners vrezen dat hun dorp ooit plaats zou kunnen moeten maken voor economische belangen, zoals eerder gebeurde met andere dorpen. Historisch ligt die angst niet in de lucht: in de jaren zeventig verzetten inwoners zich succesvol tegen plannen om het kustdorp te gebruiken als slibopslag en daarmee te laten verdwijnen.

De plek van Wijk aan Zee is opvallend: het dorp ligt als een enclave ingebed in het terrein van Hoogovens (nu Tata Steel). Dat geeft planners in kantooromgevingen snel aanleiding om de grond als beschikbaar te zien voor uitbreiding of infrastructuur, aldus oud-inwoner Bert Kisjes, die wijst op het verschil tussen plattegronden en het dagelijks leven van bewoners. In de jaren zeventig kwamen er concrete voorstellen — van een voorhaven tot een slibdepot — maar het verzet hield het dorp overeind.

De vergelijking met Moerdijk in de kop van het artikel roept de vrees op dat Wijk aan Zee het volgende slachtoffer zou kunnen worden van grootschalige industrieplannen. Lokale sentimenten zijn fel: veel bewoners geloven dat eerder Tata Steel zou vertrekken dan dat zij vrijwillig hun dorp zouden prijsgeven. De zaak raakt aan bredere thema’s: hoe verhouden economische ontwikkeling, regionale planning en het behoud van bestaande gemeenschappen zich tot elkaar? De geschiedenis van Wijk aan Zee laat zien dat bewoners zich kunnen mobiliseren, maar de spanning tussen kaartlezers en dorpsrealiteit blijft actueel.